Huzurevi sakini büyüklerimizin “tekrar 20 yaşında olsanız ne yapardınız?” sorusuna verdikleri cevaplar

Bir huzurevinde yaşayan yaşlı bireylere “Tekrar 20 yaşında olsaydınız ne yapardınız?” sorusu yöneltildiğinde verilen yanıtlar, hem duygulandırdı hem de düşündürdü. Her biri hayatın farklı dönemlerinden geçmiş, pek çok deneyim biriktirmiş bu büyüklerimizin cevapları; gençliğe, eğitime, özgürlüğe ve mutluluğa dair samimi bir iç döküş gibiydi. Bazıları “Okuyup iş kadını olurdum” derken, kimisi “Yine eşimle evlenirdim ama okurdum” dedi. Bu cevaplar, bir yandan geçmişin koşullarını hatırlatırken diğer yandan geleceğe bırakılmış sessiz bir nasihat gibiydi.

Eğitimin ve Fırsatların Önemi
Birçok katılımcı, yeniden 20 yaşında olsalar eğitimlerine daha fazla önem vereceklerini söyledi. “Ev hanımı olmak istemezdim, okurdum” ya da “Okumak ve gezmek isterdim” gibi ifadeler, özellikle kadınların gençliklerinde sahip olamadıkları fırsatlara duydukları özlemi yansıtıyor. Bu sözler, aslında bir dönemin gerçeğini gözler önüne seriyor: eğitim ve bireysel özgürlük, özellikle kadınlar için her zaman ulaşılabilir bir hedef değildi. Bugünün gençleri içinse bu cevaplar, geçmişin gölgesinden gelen güçlü bir hatırlatma niteliğinde: fırsatın olduğu yerde tereddüt etme, çünkü bir gün “keşke” dememek en büyük kazançtır.

Hayatın Değerini Bilmek
Bazı büyüklerimiz ise eğitimden çok duygusal ve fiziksel iyi oluşa odaklanmıştı. “Daha sağlıklı bir hayat yaşamak isterdim”, “Ticaret yapardım” ya da “Mutlu olurdum” diyenler, yaş aldıkça en önemli şeyin huzur ve sağlık olduğunu vurguladı. Bu röportajlar, geçmişle bugünü duygusal bir köprüyle birbirine bağlıyor. Her cevap, gençliğin kıymetini bilmek, yaşamın fırsatlarını ertelemeden değerlendirmek gerektiğini hatırlatıyor. Çünkü yıllar sonra geriye dönüp baktığımızda, pişman değil, “iyi ki” diyebildiğimiz anılar biriktirmek istiyoruz.