İnsanın hayat yolculuğunda pusulalar çoğu zaman şaşar, akıl binbir ihtimalin ağırlığı altında tereddüt eder. Fakat kalbin yönü asla şaşmaz. Çünkü kalp, hakikatin kokusunu uzaktan tanır; ruhun özlemini, menzile duyulan iştiyakı bilir. Bu yüzden kalbin gösterdiği yöne gitmek, aslında insanın kendi özüne doğru koşmasıdır. Dağların, bozkırların ve yolların dili vardır; fakat onları duyan kalptir. Bazen hesapların, ihtimallerin ve tereddütlerin gölgesinde kalırsın; işte o an kalbine sor. Çünkü kalp, hakikati bilir, yönü gösterir. Ve insan, kalbin sesine kulak verdiğinde, bütün varlığıyla özgürlüğe doğru koşar. Atların bozkırda özgürce koşması gibi, sen de kalbinin çağırdığı yöne koş. Çünkü hakikatin yolu, kalbin bildiği yoldur.