İmam Şâfiî'nin sözleri bize hatırlatır: Değer, kolayın içinde değil, zorluğun tam ortasında saklıdır. İnsan, imkânı bolken değil; yoklukla sınandığında kim olduğunu gösterir. Fakirken cömert olabilmek, elindekini paylaşmanın ötesinde, kalbin genişliğini kanıtlayan bir duruştur. Yalnızlıkta takvaya sarılmak ise, kimsenin görmediği anlarda bile doğruyu gözetmenin adıdır; teslimiyetin en sahici hâlidir. Ve güçlünün karşısında hakkı söylemek. İşte o, insanın hem cesaretini hem de vicdanını ortaya koyduğu en çetin sınavdır. Çünkü hakikati savunmak, çoğu zaman bedel ister. İmam Şâfiî'nin işaret ettiği bu üç hâl, insanın özünü parlatan üç imtihandır. Belki de bizi gerçek anlamda insan yapan şey, tam da bu anlarda verdiğimiz kararlardır.