Hikayelerin son cümleleri 📚

Bir hikâyeyi unutulmaz kılan çoğu zaman onun başlangıcı değil, bitişidir. Çünkü son cümle, geriye dönüp baktığımızda bütün yolculuğu anlamlandıran, bazen bir teselli, bazen de bir yara gibi zihnimizde kalandır. Hayat da böyledir; her birimiz kendi hikâyemizi yazıyoruz ve farkında olsak da olmasak da, o hikâyenin son cümlesine doğru yürüyoruz. Kimimiz mutlulukla bitirmek ister, kimimiz hüzünle; kimimiz bir sır bırakır ardında, kimimizse bütün hayatını tek bir cümlede özetler. Edebiyatın büyük ustaları bize gösterdi ki, son cümle bir kapanış değil, çoğu zaman yeni bir başlangıcın işaretidir. Okurun zihninde yankılanan, hafızalarda kalan şey, işte o son sözdür. Peki sizin hikâyeniz yazılsa, siz hangi cümleyle kapanmasını isterdiniz?
2-7
Sakın kimseye bir şey anlatmayın; herkesi özlemeye başlıyorsunuz sonra
Çavdar Tarlasında Çocuklar – J. D. Salinger
3-7
Sustu. Konuşmak gereksizdi. Bundan sonra kimseye ondan söz etmeyecekti. Biliyordu; anlamazlardı
Aylak Adam – Yusuf Atılgan
5-7
Bugüne dek yaptığım iyi, en iyi şey bu. Yakında kavuşacağım huzurun bugüne dek yaşadıklarımın en iyisi olacağını biliyorum
İki Şehrin Hikayesi – Charles Dickens
6-7