Köy öğretmeni ile öğrencisi arasında geçen bu diyalog, basit gibi görünen bir paylaşımın aslında ne kadar derin anlamlar taşıyabileceğini gösteriyor. Öğrenci, sevgiyle ve biraz utangaçlıkla öğretmenine ikramda bulunuyor: “Bu nedir, Ramazan mı?” sorusu, kırsalda çeşitliliğin sınırlı beslenme kültüründen beslenen bir merakı da yansıtıyor. Öğretmen ise sabırlı ve nazik bir dille cevaplıyor: “Kilender öğretmenim.” Bu karşılıklı sorular ve cevaplar, bize hem öğretmenin rehberliğini hem de öğrencisinin içtenliğini hatırlatıyor.
Ekmek Tadında Saf Bir İkram Öğretmenin ikinci sorusu öğrencisine geliyor: “Nasıl yiyeceğim bunu ben?” Öğrencinin yanıtıysa, “Nasıl ekmek yiyorsan öyle ye,” öğretmenin samimiyetini ve basitliğin büyüsünü ortaya koyuyor. Kilender gibi belki alışılmış olmayan bir ikram, ekmek gibi sade ama vazgeçilemez bir yiyeceğe benzetilerek yüceltiliyor. Burada ana tema; farklılıkların değil, ikramın ve paylaşımın değeri. Öğrenci ve öğretmen arasında kurulan bu ilişki, mutfağın ya da sofranın değil; kalbin içinden gelen “verebilme” hâlini göstermiş oluyor.
