Rilke’den yansıma ile gerçek arasındaki ince çizgiye dair

Görünen her zaman gerçeğin kendisi değildir. Yüzey bulanık olabilir, ama öz bakmayı bilen gözler içindir.

İnsan çoğu zaman yalnızca yansımayı görür; hakikati değil, onun suda titreşen siluetini izler. Oysa bir yansımanın bulanıklığı, asıl varlığın değerini eksiltmez. Rilke'nin ifadesiyle, su birikintisinin bulanıklığı ne kadar çarpıtsa da sureti, gerçek, suyun altında saklı olan netliktedir. Bu söz, yalnızca bir görüntünün ötesine geçmeyi değil, öze sadık kalmayı öğütler. Bir insanı, bir fikri, bir duruşu değerlendirirken; geçici izlenimlere değil, köklü niyete, içsel tutarlılığa bakmak gerekir. Hakikate ulaşmak, yüzeyde oyalanmayı değil, derinlikte ısrar etmeyi gerektirir. Çünkü kalıcı olan, görünen değil; geride kalan izdir.