Ferîdüddin Attâr'dan görünür ama saklı olana dair

Ferîdüddin Attâr'ın bu sözü, hakikatin iki yönünü işaret eder: Bir yandan apaçık, göz önünde ve her varlıkta izleri görülen; öte yandan derin bir sır gibi gizlenmiş, yalnızca kalbin safiyetiyle kavranabilen. İnsan bazen hakikati gözünün önünde görür de fark edemez; çünkü gözün gördüğünü kalp tasdik etmezse, anlam perdelenir. Oysa hakikat, canın tam ortasındadır ama candan münezzehtir; insanın eline geçmez, sahiplenilmez, yalnızca şahit olunur. Aşk da böyledir: Herkesin dilinde, ama çok az kişinin yüreğinde gerçekten hissedilen. Görünürlük ve gizlilik arasındaki bu denge, insanı hem hayrete hem de teslimiyete çağırır. Çünkü apaçık olan, aslında en gizli olandır; en gizli olan da, apaçık ortadadır. Attâr'ın bu ikilemi, insanın hakikatle bağını çözümlemekten çok, o bağa boyun eğmesini ister.