En derin acılar, içimizde gizlenir

İnsanı en çok yoran, dış dünyanın darbeleri değil, kendi içindeki yankılarıdır. Düşmanın sözü unutulur, yabancının bakışı silinir; fakat insanın kendi zihninde kurduğu cümleler, kendi kalbine sapladığı şüpheler kolayca kaybolmaz. Herkesin içinde, zaman zaman karşısına çıkan bir düşman vardır: kendi benliği. O benlik, pişmanlıklarla, keşkelerle, suçlamalarla insanı içten içe kemirir. Oysa hayatın en büyük mücadelesi, dışarıya değil, içeriye karşı verilen savaştır. İnsan kendini affettiğinde, kendiyle barıştığında, dışarıdan gelen hiçbir yara derinleşmez. Çünkü en büyük yarayı yine insan kendine açar, en büyük şifayı da yine kendisi verebilir.