Bir ömre sığan anlar

Mutluluk bir ömür sürmez belki, ama bazı mutlu anlar kalır insanın içinde, bir ömür.Hayat dediğimiz şey, çoğu zaman sıradanlıkla örülüdür. Günler birbirine benzer, anlar geçip gider, bazen neden yaşadığımızı bile unuturuz. Ama sonra bir an gelir; bir bakış, bir sarılış, bir sessiz paylaşım… Ve o an, bütün bir hayatın yükünü hafifletir. İşte bu yüzden değil midir, her şeyin geçici olduğunu bildiğimiz hâlde bazı anları içimizde tutmamız? Mutluluk kalıcı bir hâl değil belki, ama o kısa anlar — bir elin tenine değdiği, bir omzun güven verdiği, bir sessizliğin huzur taşıdığı o anlar — içimizde yankılanarak kalır. Ve biz, yıllar sonra bile o anın sıcaklığıyla gülümseyebiliriz. Çünkü hayat, tam da böyle kırılgan güzelliklerin toplamıdır.